 |
| Manhattan Bridge από την πλευρά του Brooklyn. |
Θα αντισταθώ στον πειρασμό, όσο δύσκολο και να είναι. Φυσικά και η νοτιότερη από τις γέφυρες που ενώνουν το Μπρούκλιν με το Μανχάταν - η φημισμένη Brooklyn Bridge - είναι η πιο όμορφη, πιο ιστορική, πιο διάσημη, και έχει μεγαλύτερη φωτογένεια. Είναι, όμως, πιο σκοτεινή. Ακόμα και όταν η περίτεχνη και χαρακτηριστική της καλωδίωση διαγράφεται σε έναν καταγάλανο ουρανό.
Απαιτεί να εστιάσεις σε αυτήν και όχι στα γεγονότα που διαδραματίζονται πάνω της και από κάτω.
Έτσι, όταν το τέλος ενός περίεργου χειμώνα στη Νέα Υόρκη χαρίζει μια
υπέροχη ηλιόλουστη μέρα, ακόμα και μια ταπεινή σιδηροκατασκευή αποκτά
γοητεία.
 |
| Στη σκιά μιας διασημότητας. |
Όχι πως η Manhattan Bridge δεν έχει τη δική της ιστορία και ομορφιά. Φτιάχτηκε σε μια εποχή που οι σχεδιαστές και αρχιτέκτονες, πέρα από την λειτουργικότητα, άφηναν ορατά και αναγνωρίσιμα ίχνη στα έργα τους. Όπως εκείνες τις 4 τεράστιες μπάλες στην κορυφή του κάθε πυλώνα που δίνουν ένα ξεχωριστό στυλ.
Μέχρι εδώ και κάποια χρόνια, αυτή η περιοχή του Μπρούκλιν φιλοξενούσε τις εγκαταστάσεις του εμπορικού λιμανιού και ήταν υποβαθμισμένη. Η αναγέννηση της περιοχής είναι από τα πιο εντυπωσιακά έργα που έχουν γίνει στην πόλη τις τελευταίες δεκαετίες.
Ένα απέραντο πάρκο απλώνεται πια κάτω από τις γέφυρες και οι λιμενικές εγκαταστάσεις έχουν μετατραπεί σε χώρους αναψυχής για μικρούς και μεγάλους. Με καλόγουστα cafe, εστιατόρια, καταστήματα, και διαδρομές για χαλαρές βόλτες. Μα πάνω από όλα, η περιοχή είναι το πιο όμορφο παρατηρητήριο της έντονης καθημερινότητας της Νέας Υόρκης, του Μανχάταν απέναντι, και της κίνησης στο ποτάμι.
Μια μόνιμη βοή θυμίζει πως τα διπλά καταστρώματα που κρέμονται πάνω από το ποτάμι είναι συνέχεια κατειλημμένα από αυτοκίνητα, τρένα και πεζούς. Στο πήγαινε - έλα. Στη φούρια της δουλειάς και στη χαλαρότητα της βόλτας. Αυτό το πήγαινε - έλα και η βιασύνη και ανεμελιά συνεχίζονται και κάτω από τα καταστρώματα.
 |
| Manhattan Bridge - Δόθηκε στην κυκλοφορία το 1909 και η πρωτοποριακή της σχεδίαση
αποτέλεσε για δεκαετίες πρότυπο για κρεμαστές γέφυρες μεγάλου μήκους. Στο βάθος φαίνεται η τρίτη στη σειρά γέφυρα, η Williamsburg. |
|
|
Με την ίδια άνεση γλιστρούν στα νερά του East River ρυμουλκά, μαούνες, καράβια φορτωμένα με εμπορεύματα και εκείνα που μεταφέρουν τους χιλιάδες τουρίστες στο γύρο του Μανχάταν. Με μια ταχύτητα και συνεχή ροή που δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσεις, σαν να είναι προγραμματισμένη στο δευτερόλεπτο. Μέχρι να ακολουθήσει το βλέμμα τη διαδρομή ενός πλοίου, και πριν αυτό απομακρυνθεί, έχει ξεπροβάλλει άλλο.
 |
| Κίνηση εμπορευμάτων στο ποτάμι. |
|
|
 |
| Καραβάκι περιήγησης κάτω από την Manhattan Bridge. Αριστερά φαίνεται η κορυφή του Empire State Building. |
|
|
 |
| Πριν χαθεί από το βλέμμα το προηγούμενο τουριστικό καραβάκι, άλλο ένα κατηφορίζει στα νερά του ποταμού. |
 |
| Τουρίστες απολαμβάνουν τη χειμωνιάτικη λιακάδα, κάποιοι με το βλέμμα στο Μπρούκλιν. | | |
|
 |
| Αφήνουν για λίγο τις φωτογραφικές μηχανές και ποζάρουν στους φωτογράφους της στεριάς! Σε λίγα δευτερόλεπτα θα τις ξανασηκώσουν καθώς πλησιάζουν την Brooklyn Bridge, σημείο αναφοράς της περιήγησής τους. Και οι φωτογράφοι της στεριάς θα εστιάσουν την προσοχή και τους φακούς τους στο επόμενο πλοίο, ακόμα και αν αυτό είναι ένα ρυμουλκό χωρίς χρώματα. |
|
|
|
|
 |
| Το ρυμουλκό με το απρόσμενο όνομα! | | |
|
 |
| Πλοίο-εργάτης στο ποτάμι. | | |
|
|
 |
| Ένας φτερωτός ταξιδευτής - χωρίς συγκεκριμένα δρομολόγια, υποχρεώσεις, ώρες επιβίβασης και αποβίβασης - σε αναγκάζει να κοιτάξεις πιο ψηλά. Είναι το άσπρο που σε οδηγεί να προσέξεις το άλλο άσπρο. | | | | | | | | | | | | | | | |
|
|
|
|
|
 |
| Θέα από κοντινό πλακόστρωτο σοκάκι |
Εκείνο το ζεστό για την εποχή Σάββατο του Φλεβάρη τράβηξα πολλές φωτογραφίες, οι περισσότερες είναι της γέφυρας-ντίβας.
Γιατί δεν γράφω για αυτήν;
Μα, όλες οι γέφυρες στηρίζονται σε δύο άκρες και σε τούτη την πλευρά λείπει κάτι. Ένα στοιχείο που βρίσκεται στην άλλη όχθη του ποταμού, στο Μανχάταν. Εκεί αντιστρέφονται οι ρόλοι ντίβας και μικρής, χρήσιμης αλλά αδιάφορης αδελφής. Η γκρίζα γέφυρα κρύβει το δικό της οπλοστάσιο αισθητικής στο νησί που της έχει χαρίσει το όνομα.
Μόνο που αυτό δεν είναι για λόγια αλλά για εικόνες.
Σε μια μελλοντική εξόρμηση στο Μανχάταν θα φροντίσω για αυτό!
